Onlangs sprak ik iemand die bij het bedrijf waar hij werkt een collega begeleidde die problemen ervoer met het managen van zijn team.
De medewerkers raakten gedemotiveerd en het bleek steeds lastiger om de neuzen in dezelfde richting te krijgen.
De teamleider sprak zijn frustratie uit en begreep niet waarom zijn team zo in de weerstand zat.
Hij was een gedreven, resultaatgerichte manager, die graag zijn team aanstuurde maar daar nu zelf in vastliep.
De persoon die ik hierover sprak kwam niet meteen met de oplossing hoe je een team kunt managen.
Hij vroeg eerst aan de teamleider hoe hij zelf zijn taken uitvoerde.
‘Alles begint namelijk met persoonlijke effectiviteit. Hoe zie jij jezelf en hoe zien anderen jou?’
De teamleider keek hem een ogenblik aan, glimlachte en zei: ‘Dat heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd!’ Het gesprek dat volgde was vooral reflectief.
Zijn collega had de juiste snaar weten te raken en de teamleider durfde zich kwetsbaar op te stellen.
Kwetsbaar opstellen? Dat is toch iets voor watjes?!
Ik lees op dit moment het boek De kracht van kwetsbaarheid van Brené Brown.
Zij heeft jaren onderzoek gedaan naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte.
En zij stelt daarin de vraag of wij de moed hebben om kwetsbaar te zijn?
En wat betekent het om je kwetsbaar op te stellen in een wereld die gericht is op perfectionisme?
Ik merk in mijn praktijk dat kwetsbaar opstellen nog niet zo eenvoudig is.
En de wereld om ons heen helpt daarin ook niet echt. We leven in een maakbaarheidscultuur.
Voelen wij ons zwak en kwetsbaar, dan moeten we dat snel bij de wortel uitroeien.
Wees sterk! is het devies dat we al vaak van jongsaf mee krijgen.
En als dat niet meteen lukt, dan is er vast wel een makeover-programma dat ons in een spoedcursus leert krachtig en zelfverzekerd te worden.
Kwetsbaarheid wordt gezien als een teken van zwakte.
We durven onszelf nooit bloot te geven, omdat we niet weten of we door de ander nog worden geaccepteerd.
Dus houden we ons masker op en vinden we de moed om door te gaan vooral bij onszelf.
We kunnen het alleen wel af. De meesten van ons zijn goed in het geven van hulp aan anderen, maar zelf hulp vragen? No way!
We wapenen onszelf daarmee tegen kwetsbaarheid met een gevoel van perfectionisme en zelfverdoving.
Wie houden we hier eigenlijk voor de gek?!
Volgens Brown is het moedigste van kwetsbaarheid: om hulp vragen! En dat begint bij jezelf.
Dat begon bij die teamleider die erachter kwam dat hij het zelf niet meer aankon en hulp nodig had. Dat vergt moed!
Door jezelf te accepteren zoals je bent, kun je werken aan zelfvertrouwen. Ook als je eens tekortschiet.
Dat hoort nu eenmaal bij de menselijke ervaringen. En gelukkig hebben we dat allemaal!
Ik merk in mijn praktijk dat coachees die worstelen met zichzelf het nogal eens projecteren op de ander.
‘Dat is zo’n moeilijk persoon. Die begrijpt mij ook niet! Elke keer loop ik weer tegen een muur aan. Ik word er niet goed van!’
Dat overkwam ook de teamleider voordat hij hulp vroeg. ‘Mijn team werkt gewoon niet mee. Waarom zitten ze zo in de weerstand?’
Door je eigen allergie, wantrouwen en selfmade-zekerheden los te laten ontstaat er ineens ruimte om écht te veranderen.
Dat kijk je niet eerst naar de ander, maar zie je jezelf.
Herken je dit?
Probeer eens eerlijk naar jezelf te kijken! Kan het zijn dat je diep van binnen onzeker bent? Voel je je soms zwak en kwetsbaar?
Denk je dat je het allemaal in je eentje moet oplossen?
Heb je het gevoel dat mensen aan de zijlijn je alleen maar uitlachen en durf je daarom de hulpvraag niet eens te stellen?
Ik ben ervan overtuigd dat je de moed hebt om schaamte te overwinnen! Maar dan moet je wel in de spiegel kijken.
En daarbij hoort de kwetsbaarheid omarmen. Want veel onzekerheid zit in ons eigen systeem.
Wie zegt dat je altijd sterk moet zijn?! Wie vertelt je dat het leven altijd perfect moet zijn?
Welke belemmerende gedachten houden je voor dat je eigenlijk nooit fouten mag maken? Want wat zullen de mensen er wel niet van zeggen?!
Ik nodig je uit om kwetsbaar te worden.
Accepteer daarbij dat het best kan dat je hulp nodig hebt. En dat is geen capitulatie of gezichtsverlies!
Dat is gewoon jezelf serieus nemen en onder ogen zien dat je met alle zwakte die je ervaart als persoon gewoon oké bent. Net als ieder ander.
Je mag het masker van kracht en perfectie laten zakken en langzaamaan meer gaan delen, kwetsbaar zijn en gaan voelen.
Heb je behoefte aan begeleiding om in je eigen kracht te komen?
Neem dan vandaag nog contact met mij op. Ik wil je hier graag verder bij helpen.
Dat kan bijvoorbeeld met de workshop Belemmeren doe je zelf!, waarin je leert af te rekenen met die onzekere gedachten.
Neem vrijblijvend contact met mij op. Dan kijken we samen waar je het beste bij ondersteund kunt worden!
