‘Het gras is niet groener aan de andere kant, het is groen waar je het water geeft’

Het afgelopen halfjaar heb ik samen met een collega een groep docenten van een vmbo-school mogen begeleiden bij hun loopbaan.
Ze hadden allemaal af en toe twijfels over hun werk en als ze dan over de muur van hun schoolgebouw keken, zagen ze daar een plek waar het gras veel groener leek.

De training Je baan onder de loep! was voor hen een manier om eerst eens naar de mooie dingen in hun eigen vak te kijken.
Om van daaruit de vraag te beantwoorden: sluit ik hierbij nog aan, of zit er méér in mij en wil ik inderdaad van baan wisselen?

Ik heb deze training inmiddels een aantal malen mogen geven en wat mij bij blijft is het feit dat het niet uitmaakt of iemand vertrekt of niet.
Oh ja, ook in deze training bevonden zich leerkrachten die na afloop besloten om iets anders te gaan doen.
Een mooi voorbeeld is de docente biologie die besloot om reisleidster te worden.

Maar er waren ook docenten die tot de conclusie kwamen dat ze gewoon op hun plek bleken te zitten.
Het gras was dus niet groener aan de andere kant!

Het mooie van het citaat bovenaan dit blog is de constatering dat groen gras niet groen blijft als je het geen water geeft.
Je ziet het in tropische landen, waar het gras vaak juist geel is. Verbrand of helemaal teruggetrokken in de grond.

Een gietertje water over je functie  is dus heel gezond en geeft een vruchtbare loopbaan!
lees meer

Deze week sprak ik met een coachee die in een re-integratietraject bij haar werkgever zit.
Het doel van het gesprek was om de mogelijkheden te onderzoeken of zij op termijn weer in staat zal zijn aan het werk te gaan.

Zo’n gesprek is voor iemand die al een tijdje ziek thuis zit best spannend.
Houdt hij wel rekening met mijn situatie? Heeft hij wel aandacht voor mijn beperkingen?
Ik zit toch niet voor niets thuis?

Het zijn heel begrijpelijke gedachten en wat mij betreft zijn ze ook heel legitiem.
Tijdens zo’n gesprek ben ik dan ook de eerste die de situatie van een zieke werknemer zal begrijpen en dit begrip ook zal benoemen.
We gaan dus heel voorzichtig aan het werk en de tijd zal uitwijzen welke mogelijkheden er zich aandienen.

En toch zijn de gedachten van deze coachee ook weer beperkend.
Het systeem rond ziek-zijn is namelijk zó gericht op het medische ‘niet-kunnen’ dat ook een werknemer zélf daar de focus op gaat leggen.
Volgens de bedrijfsarts moet ik echt rust houden, want mijn schouderblessure moet goed genezen. Hij ziet mij over zes weken weer terug.

Maar wát als je de focus nu eens anders legt?
Ik leer in mijn opleiding tot Coach Inzetbaarheid dat een andere benadering vaak heel goed helpt. Het gaat dan om het objectiveren van de belastbaarheid.

Anders gezegd: rekening houdend met iemands medische beperkingen, welke activiteiten in het dagelijks leven (ADL) kan iemand nog wél?

Het is bijzonder om te ontdekken dat, als je met zieke werknemers gaat praten over wat ze in het dagelijkse leven allemaal nog doen, ze zelf versteld staan van de mogelijkheden!
Ze worden zich bewust van het feit dat ze – ondanks de beperkingen door hun ziekte – nog diverse dagelijkse taken verrichten die ze ook prima kunnen doen.
Als we daar nu eens een functie omheen zoeken?

Het is voor een werkgever interessant om dat te weten: het kan namelijk betekenen dat iemand best inzetbaar is in het bedrijf, ook al is het in een andere functie.

Maar het is in de beleving van de zieke werknemer nog vele malen belangrijker!
Het gevoel uitgerangeerd te zijn, niet langer inzetbaar, niet meer van toegevoegde waarde, niet meer van betekenis voor de organisatie, etc.
Het zijn allemaal gedachten die absoluut niet helpend zijn!

Het gesprek met mijn coachee begon gespannen. Even leek het alsof ze zich moest verantwoorden voor haar ziek-zijn.
Maar gaandeweg werd de blik gericht op het dagelijks leven en werd er gesproken over kansen en mogelijkheden in plaats van over beperkingen, verhinderingen en belemmeringen.

Het is vaak de perceptie (de beleving) van de zieke – en het verzuimproces eromheen – die geen ruimte laat voor het perspectief. En dat vind ik jammer.
Als ik een zieke werknemer kan overtuigen van de mogelijkheden om te functioneren, dan kan dat weleens een vlotte re-integratie mogelijk maken!

‘Toen jullie binnenkwamen vroeg ik je een kaart te trekken die je kunt associëren met jouw jeugd. Wie van jullie wil daar wat over delen?’

Onlangs mocht ik voor de Gooise Loopbaandag een workshop verzorgen met als titel Werken aan je levensverhaal.
Met deze vraag nodigde ik de deelnemers aan de workshop uit om eens terug te denken aan de tijd dat ze nog jong waren.
Welke herinnering komt dan boven? En wat zegt dat over nu?

Het leverde een mooie beschrijving op van een rustig, ontspannen en gelukkig leven. Toen.
Soms herkennen mensen die fijne tijd van vroeger nu helemaal niet meer.
Ze zijn volwassen geworden en hebben eigen keuzes gemaakt in hun opleiding en hun loopbaan.
Ze zijn zonder dat ze het zich bewust zijn terechtgekomen in een sleur van opstaan, werken en slapen. Zonder enige uitdaging.

In mijn dagelijkse praktijk begeleid ik personen met loopbaanvragen via hun levensverhaal.
Een prachtig instrument om eens helemaal los te komen van de dagelijkse werksleur en opnieuw aan te sluiten bij je eigen leven.
En dat begint dan bij de biografie, het levensverhaal.

Werken met de biografie betekent dus terugkijken in je eigen leven.
Dat ligt voor veel van ons al best weer even achter ons.
Het is een tijd die we ooit hebben beleefd, maar waar we nu niet zo vaak meer aan terugdenken.
En toch heeft deze persoonlijke geschiedenis veel in zich verborgen.
Het geeft informatie over onze persoon, onze eigenheid, onze identiteit. En dat dragen we nog steeds met ons mee.
Daarmee kan het dus ook inzichten bevatten over het hier-en-nu.

Nadenken over vroeger, je bewust worden van wie je was en waar je vandaan komt, is daarom heel belangrijk als je nu op een of andere manier vastloopt in je leven of je werk.

Maar hoe ontdek je nu je eigen loopbaanpad?
Lees meer

Een vakantieperiode is een mooi moment om eens in alle rust na te denken.
Over je leven, over je loopbaan.

Wat heb ik de afgelopen tijd gedaan? Wat gaf mij daarin voldoening?
Waarin heb ik mijn talenten kunnen inzetten?
Wat had ik mij voorgenomen, maar heb ik toch niet gedaan?
En wat heeft ertoe geleid dat ik bepaalde stappen wel … of misschien juist wel niet gezet heb?

Tijdens mijn vakantie heb ik deze vragen ook weer aan mijzelf gesteld.
Als ondernemer heb ik een boel ‘dromen’ die op uitvoering wachten.
Mijn professionele ontwikkeling vergroten, zodat ik mijn coachees nog beter van dienst kan zijn.
Een aantal blogs en nieuwsbrieven schrijven met tips hoe jij de regie in je eigen carrière kunt oppakken.
Mijn training over stress- en burnoutpreventie nu echt gaan inplannen (want er is behoefte aan!)
Nieuwe coachees verwelkomen die ik mag begeleiden tijdens hun loopbaan.
Interessante partners ontmoeten om mee te kunnen samenwerken.

En dan terugkijkend op de afgelopen periode zijn er mooie dingen gebeurd.
Maar er zijn er ook nog ‘dromen’ blijven liggen …

Hoe is dat bij jou gegaan? 
Heb je de afgelopen periode al je wensen laten uitkomen?
Heb je gedaan wat je wilde doen?
Ben je gelukkig geweest in je werk? Of waren er momenten dat er twijfel was?
En wat heb je daarmee gedaan?
Lees meer

De vakantieperiode komt eraan!

Het is een tijd om te ontspannen.
Tijd voor jezelf en voor je gezin.

De vakantie is over het algemeen ook een periode van rust.
Van lekker uitslapen en uitgebreid ontbijten.
Leuke dingen doen zoals sporten, eropuit trekken, andere culturen ontdekken, genieten van een onbekende omgeving, nieuwe contacten leggen, enz.

Het is fijn en belangrijk om zo een ‘break’ in je dagelijkse werkleven te hebben.
En ik gun iedereen die daar gebruik van kan maken een geweldige vakantie!

Vakantie is vaak ook een belangrijk moment in het jaar om weer even bij te tanken.
Als ik naar mijzelf kijk vind ik het heerlijk om straks even helemaal niets meer te hoeven doen.
Genieten van het moment, hier en nu. Zonder agenda en tijdsdruk.
Het is een ‘meditatieve staat’, waarin alleen nu is het moment belangrijk is!

Het is ook bij uitstek een moment om eens tot jezelf te komen.
Om je te bezinnen op je leven en je werk.
Ben ik nog steeds met de juiste dingen bezig?
Waar kreeg ik het afgelopen jaar enorm veel energie van? En waarvan niet?!
Lees meer

 

Een Tibetaanse monnik was bij de berm van de weg aan het werk.
Vanuit de bergen kwam een reiziger langs die onderweg was naar het dorp in het dal.
‘Broeder kunt u me vertellen hoe de mensen zijn in het dorp beneden?’, vroeg de reiziger.
‘Dat kan ik wel’, zei de monnik, ‘maar vertel me eerst eens hoe de mensen waren in het dorp waar je vandaan komt’.
‘Nou’, zei de reiziger, ‘dat viel niet mee, ik vond de mensen onvriendelijk en gehaast.
Niemand nodigde me uit en volgens mij hadden ze liever dat ik snel weer vertrok.’
Waarop de monnik zei: ‘Ik ben bang dat het in het dorp beneden niet anders is.’

Even later ontmoette de monnik een reiziger die onderweg was van een dorp beneden in het dal naar een dorp hoog in de bergen.
Ook deze reiziger vroeg de monnik hoe de mensen in het volgende dorp waren.
Toen de monnik ook hem vroeg hoe de mensen waren in het dorp waar hij vandaan kwam, antwoordde deze: ‘Oh, die mensen waren zo vriendelijk, ze hadden alle tijd voor me en wilden helemaal niet dat ik wegging.’ ‘Dan denk ik’, zei de monnik, ‘dat de mensen in het dorp boven ook zo zullen zijn.’

Aan dit verhaaltje uit het boek De Kracht van gedachten van Martijn Frijters moest ik denken toen ik onlangs met een coachee sprak over de irrationele gedachten die haar zo vaak belemmeren.

Ze vindt het bijvoorbeeld lastig om tegen een collega te zeggen dat ze geen ruimte heeft voor die klus waarmee hij komt.
Eigenlijk moet ze NEE zeggen, maar dat doet ze niet. Sterker nog, ze neemt het aan en zegt: ‘Daar draai ik mijn hand niet voor om’.
En dat gebeurt niet af en toe, maar regelmatig.

Ze heeft ‘geleerd’ om de ander altijd een plezier te doen, maar met deze dienstbare houding doet ze zichzelf tekort.

Het gevolg hiervan is dat haar bordje steeds voller wordt en zijzelf steeds ongelukkiger.
Waarom kan ze niet gewoon zeggen dat ze het niet gaat doen?
Waarom lukt het haar toch maar niet om haar eigen grenzen aan te geven?
Waarom is ze altijd geneigd om het de ander naar de zin te maken?
Lees meer

Stel: je hebt het in je werk best goed voor elkaar! Je hebt een leuke baan. Je bent een professional in je vak.

Maar aan de andere kant ervaar je ook regelmatig een gevoel van onvrede.
Van twijfel en onzekerheid. Je voelt je dan ook ontzettend kwetsbaar.
Op zulke momenten lijkt niets meer belangrijk. Je successen zijn maar betrekkelijk, daar prikt iedereen zo maar doorhéén!

En je denkt bij jezelf: ‘Zal de ander mijn onzekerheid ook zien? En wat zal hij daarvan vinden?!’

Stel dat je ook nog eens manager bent van een belangrijk bedrijfsonderdeel.
Misschien ben je zelfs wel directeur!
Dan zit je toch niet te wachten op de grijze muis en de angsthaas in jou!
Dan druk je die gevoelens met kop en staart weg in je binnenste. Toch?!

En ondertussen ben je alleen nog bezig om het de ander naar de zin te maken.
Want stel je voor dat hij jouw ware gevoelens leert kennen? Dat nooit!

Ik kom ze in mijn praktijk regelmatig tegen.
De managers die moeite hebben om eerlijk naar zichzelf te kijken.
Die het lastig vinden om hun kwetsbaarheid te tonen.
En ze ervaren dan allemaal een belemmering in hun persoonlijke ontwikkeling.
Het ontneemt ze dan ook vaak hun werkplezier!
En het kost ze steeds meer moeite om dat masker overeind te houden.
Lees meer

Vorige week vertelde ik je over het maken van keuzes in je loopbaan.

Ik vertelde je toen ook over mijn eigen twijfels.
Waarom het weggaan bij een bedrijf dat zoveel zaken zo goed geregeld heeft zo ontzettend moeilijk is! Waarom een stap in het diepe zetten helemaal niet logisch is als je helemaal geen zin hebt om te zwemmen!

Ik was een veertiger geworden die de kans liep om te blijven hangen …
Het voelde juist veilig om te blijven zitten.
De ‘gouden ketenen’ van de arbeidsvoorwaarden hadden mij onbewust geboeid.
Ik ging onderdeel uitmaken van het ‘granieten bestand’ van de organisatie.

Ik herken mij dus volledig in jouw situatie als je twijfelt of weggaan wel verstandig is!

En toch ga ik je vertellen dat het absoluut loont om er ten minste over te gaan nadenken!
Want ik wilde niet nóg 25 jaar doormodderen op de automatische piloot.
Ik wilde niet nu al streepjes zetten op het kozijn die aftellen naar mijn pensioen.
Ik wilde niet zo’n saaie kantoorklerk worden, bij wie het vuur nu al is uitgedoofd.
En toch was ik aardig onderweg …

Ik zal je vertellen hoe mijn zoektocht verder ging.

Het begon allemaal met een gevoel van gemis.
Ik miste wat. Aanvankelijk kon ik dat niet benoemen.
Was het te weinig uitdaging?
Wat het onvoldoende waardering en erkenning?
Waren het de geringe doorgroeimogelijkheden?
Was het de lange reistijd?

Hoe dan ook, dat gevoel liet mij niet meer in de steek.
Daar moest ik dus wat aan doen.
Ik stelde mijzelf de vraag: als ik mijn eigen koers mag varen, wat zou ik dan willen doen?
Lees meer

Ik wil je in deze blog iets vertellen over mijn loopbaan.

Het gaat daarin over het maken van keuzes.
En over de twijfels die daarbij komen kijken.

Het gaat over dromen, maar ook over durven dóen! En het gaat – denk ik – ook over jou.

Een paar jaar geleden ben ik begonnen als loopbaancoach. Daarvoor had ik jaren gewerkt bij een grote pensioenverzekeraar.
Die van het Zwitserlevengevoel.

Het was een leuke baan, ik had een aardige carrière gemaakt en voelde me er prima thuis. En toch knaagde er af en toe iets …

En toen kwam de bankencrisis. De ene fusie volgde op de ander. Ik raakte boventallig.
Er was een mogelijkheid om te blijven: dan moest ik een stap terugdoen en in de administratie verdwijnen. Ik koos ervoor om te vertrekken.

In de jaren die volgden moest ik letterlijk stilstaan bij mijn loopbaan.
Wat altijd min of meer gewoon was, werd ineens heel anders.
Ik moest na ruim 19 jaar op zoek naar ander werk.

Maar het gaf ook een kans. Dit was de mogelijkheid om mijn droom te volgen!
En het was doodeng …

Op zoek gaan naar een droom die nog niet tastbaar is.
Dat is niet eens zo eenvoudig. Want welke stap zet je eerst?
En wil ik eigenlijk wel die eerste stap zetten?!

De twijfel om van baan te veranderen nam toe.
Er waren tienduizend redenen om te blijven zitten.
Lees meer