De vakantieperiode komt eraan!

Het is een tijd om te ontspannen.
Tijd voor jezelf en voor je gezin.

De vakantie is over het algemeen ook een periode van rust.
Van lekker uitslapen en uitgebreid ontbijten.
Leuke dingen doen zoals sporten, eropuit trekken, andere culturen ontdekken, genieten van een onbekende omgeving, nieuwe contacten leggen, enz.

Het is fijn en belangrijk om zo een ‘break’ in je dagelijkse werkleven te hebben.
En ik gun iedereen die daar gebruik van kan maken een geweldige vakantie!

Vakantie is vaak ook een belangrijk moment in het jaar om weer even bij te tanken.
Als ik naar mijzelf kijk vind ik het heerlijk om straks even helemaal niets meer te hoeven doen.
Genieten van het moment, hier en nu. Zonder agenda en tijdsdruk.
Het is een ‘meditatieve staat’, waarin alleen nu is het moment belangrijk is!

Het is ook bij uitstek een moment om eens tot jezelf te komen.
Om je te bezinnen op je leven en je werk.
Ben ik nog steeds met de juiste dingen bezig?
Waar kreeg ik het afgelopen jaar enorm veel energie van? En waarvan niet?!
Lees meer

 

Een Tibetaanse monnik was bij de berm van de weg aan het werk.
Vanuit de bergen kwam een reiziger langs die onderweg was naar het dorp in het dal.
‘Broeder kunt u me vertellen hoe de mensen zijn in het dorp beneden?’, vroeg de reiziger.
‘Dat kan ik wel’, zei de monnik, ‘maar vertel me eerst eens hoe de mensen waren in het dorp waar je vandaan komt’.
‘Nou’, zei de reiziger, ‘dat viel niet mee, ik vond de mensen onvriendelijk en gehaast.
Niemand nodigde me uit en volgens mij hadden ze liever dat ik snel weer vertrok.’
Waarop de monnik zei: ‘Ik ben bang dat het in het dorp beneden niet anders is.’

Even later ontmoette de monnik een reiziger die onderweg was van een dorp beneden in het dal naar een dorp hoog in de bergen.
Ook deze reiziger vroeg de monnik hoe de mensen in het volgende dorp waren.
Toen de monnik ook hem vroeg hoe de mensen waren in het dorp waar hij vandaan kwam, antwoordde deze: ‘Oh, die mensen waren zo vriendelijk, ze hadden alle tijd voor me en wilden helemaal niet dat ik wegging.’ ‘Dan denk ik’, zei de monnik, ‘dat de mensen in het dorp boven ook zo zullen zijn.’

Aan dit verhaaltje uit het boek De Kracht van gedachten van Martijn Frijters moest ik denken toen ik onlangs met een coachee sprak over de irrationele gedachten die haar zo vaak belemmeren.

Ze vindt het bijvoorbeeld lastig om tegen een collega te zeggen dat ze geen ruimte heeft voor die klus waarmee hij komt.
Eigenlijk moet ze NEE zeggen, maar dat doet ze niet. Sterker nog, ze neemt het aan en zegt: ‘Daar draai ik mijn hand niet voor om’.
En dat gebeurt niet af en toe, maar regelmatig.

Ze heeft ‘geleerd’ om de ander altijd een plezier te doen, maar met deze dienstbare houding doet ze zichzelf tekort.

Het gevolg hiervan is dat haar bordje steeds voller wordt en zijzelf steeds ongelukkiger.
Waarom kan ze niet gewoon zeggen dat ze het niet gaat doen?
Waarom lukt het haar toch maar niet om haar eigen grenzen aan te geven?
Waarom is ze altijd geneigd om het de ander naar de zin te maken?
Lees meer

Stel: je hebt het in je werk best goed voor elkaar! Je hebt een leuke baan. Je bent een professional in je vak.

Maar aan de andere kant ervaar je ook regelmatig een gevoel van onvrede.
Van twijfel en onzekerheid. Je voelt je dan ook ontzettend kwetsbaar.
Op zulke momenten lijkt niets meer belangrijk. Je successen zijn maar betrekkelijk, daar prikt iedereen zo maar doorhéén!

En je denkt bij jezelf: ‘Zal de ander mijn onzekerheid ook zien? En wat zal hij daarvan vinden?!’

Stel dat je ook nog eens manager bent van een belangrijk bedrijfsonderdeel.
Misschien ben je zelfs wel directeur!
Dan zit je toch niet te wachten op de grijze muis en de angsthaas in jou!
Dan druk je die gevoelens met kop en staart weg in je binnenste. Toch?!

En ondertussen ben je alleen nog bezig om het de ander naar de zin te maken.
Want stel je voor dat hij jouw ware gevoelens leert kennen? Dat nooit!

Ik kom ze in mijn praktijk regelmatig tegen.
De managers die moeite hebben om eerlijk naar zichzelf te kijken.
Die het lastig vinden om hun kwetsbaarheid te tonen.
En ze ervaren dan allemaal een belemmering in hun persoonlijke ontwikkeling.
Het ontneemt ze dan ook vaak hun werkplezier!
En het kost ze steeds meer moeite om dat masker overeind te houden.
Lees meer

Vorige week vertelde ik je over het maken van keuzes in je loopbaan.

Ik vertelde je toen ook over mijn eigen twijfels.
Waarom het weggaan bij een bedrijf dat zoveel zaken zo goed geregeld heeft zo ontzettend moeilijk is! Waarom een stap in het diepe zetten helemaal niet logisch is als je helemaal geen zin hebt om te zwemmen!

Ik was een veertiger geworden die de kans liep om te blijven hangen …
Het voelde juist veilig om te blijven zitten.
De ‘gouden ketenen’ van de arbeidsvoorwaarden hadden mij onbewust geboeid.
Ik ging onderdeel uitmaken van het ‘granieten bestand’ van de organisatie.

Ik herken mij dus volledig in jouw situatie als je twijfelt of weggaan wel verstandig is!

En toch ga ik je vertellen dat het absoluut loont om er ten minste over te gaan nadenken!
Want ik wilde niet nóg 25 jaar doormodderen op de automatische piloot.
Ik wilde niet nu al streepjes zetten op het kozijn die aftellen naar mijn pensioen.
Ik wilde niet zo’n saaie kantoorklerk worden, bij wie het vuur nu al is uitgedoofd.
En toch was ik aardig onderweg …

Ik zal je vertellen hoe mijn zoektocht verder ging.

Het begon allemaal met een gevoel van gemis.
Ik miste wat. Aanvankelijk kon ik dat niet benoemen.
Was het te weinig uitdaging?
Wat het onvoldoende waardering en erkenning?
Waren het de geringe doorgroeimogelijkheden?
Was het de lange reistijd?

Hoe dan ook, dat gevoel liet mij niet meer in de steek.
Daar moest ik dus wat aan doen.
Ik stelde mijzelf de vraag: als ik mijn eigen koers mag varen, wat zou ik dan willen doen?
Lees meer

Ik wil je in deze blog iets vertellen over mijn loopbaan.

Het gaat daarin over het maken van keuzes.
En over de twijfels die daarbij komen kijken.

Het gaat over dromen, maar ook over durven dóen! En het gaat – denk ik – ook over jou.

Een paar jaar geleden ben ik begonnen als loopbaancoach. Daarvoor had ik jaren gewerkt bij een grote pensioenverzekeraar.
Die van het Zwitserlevengevoel.

Het was een leuke baan, ik had een aardige carrière gemaakt en voelde me er prima thuis. En toch knaagde er af en toe iets …

En toen kwam de bankencrisis. De ene fusie volgde op de ander. Ik raakte boventallig.
Er was een mogelijkheid om te blijven: dan moest ik een stap terugdoen en in de administratie verdwijnen. Ik koos ervoor om te vertrekken.

In de jaren die volgden moest ik letterlijk stilstaan bij mijn loopbaan.
Wat altijd min of meer gewoon was, werd ineens heel anders.
Ik moest na ruim 19 jaar op zoek naar ander werk.

Maar het gaf ook een kans. Dit was de mogelijkheid om mijn droom te volgen!
En het was doodeng …

Op zoek gaan naar een droom die nog niet tastbaar is.
Dat is niet eens zo eenvoudig. Want welke stap zet je eerst?
En wil ik eigenlijk wel die eerste stap zetten?!

De twijfel om van baan te veranderen nam toe.
Er waren tienduizend redenen om te blijven zitten.
Lees meer

Zo aan het einde van het jaar vind ik het mooi om terug te kijken.

Hoe is het jaar verlopen? Waarin heb ik mij ontwikkeld?
Wat heb ik als loopbaancoach mogen betekenen?
Maar ook: wat heb ik zelf geleerd in het contact met anderen?
Heb ik voldoende aandacht besteed aan mijn gezin?

Zo’n moment van terugkijken nodigt uiteraard ook uit om vooruit te kijken.
Wat brengt 2016 mij? Ik weet het niet!

Ik heb wel verlangens. Zoals:

–       meer groei in mijn onderneming
–       nieuwe inspirerende personen ontmoeten
–       leuke en energieke coachtrajecten verzorgen
–       meer samenwerking vinden met partners
–       op vakantie naar de Franse Alpen

Het is goed om te dromen. Maar het is nog beter om te realiseren!

Ik maak in mijn praktijk graag gebruik van de Disney-strategie.
Walt Disney was als geen ander in staat zichzelf (en anderen!) te inspireren hun droom te beleven. Zonder zijn inspiraties waren er geen Disneyparken geweest!
Kort voordat zijn eerste park in Amerika werd geopend overleed hij.
Toen een journalist aan zijn broer zei dat het jammer was dat Walt dit niet meer heeft meegemaakt, was het antwoord: ‘Oh, dit heeft hij allang gezien! Dit was precies wat hij wilde!’
lees meer

Ik mag graag rondneuzen in boekwinkels.
Het genre varieert van detectives en romans tot boeken over de geschiedenis en de psychologie.

De meeste non-fictie boeken zijn voor mij ook vaak heel geschikt als naslagwerk.
Eenmaal gelezen kan het interessant zijn er weer eens opnieuw naar te grijpen.

Onlangs was ik weer aan het rondstruinen door zo’n boekwinkel.
En toen viel mijn blik op het boek 29 geschenken – hoe een maand lang geven je leven kan veranderen van Cami Walker.

Niet direct een titel van een boek om mee naar huis te nemen, maar de kaft van het boek trok toch mijn aandacht.

Cami Walker, een jonge vrouw van midden dertig, werd een aantal jaren geleden getroffen door de spierziekte multiple sclerose.
Er volgt een periode van onderzoeken en behandelingen. MS is als zodanig niet te genezen.
Ze beschrijft wat deze ziekte met haar doet. Haar leven staat ineens op z’n kop, ze verliest haar baan en komt ziek thuis te zitten.
De jonge energieke vrouw voelt zich ineens uitgerangeerd. Waar heeft ze dit aan verdiend?
Dan komt ze in contact met haar Zuidafrikaanse buurvrouw.
En zij geeft haar een opmerkelijk recept: Geef gedurende 29 dagen elke dag een geschenk en je leven zal veranderen!

Nu ben ik zelf altijd wat sceptisch als het gaat om dit soort ‘ recepten’.
Hoe kun je een lichamelijke ziekte genezen met dit praktische advies?
Toch won mijn nieuwsgierigheid het van mijn achterdocht en besloot ik het boek mee te nemen.
Thuis begon ik erin te lezen en haar verhaal liet mij niet meer los …
Lees meer

In mijn praktijk kom ik regelmatig mensen tegen die merken dat ze het plezier in hun werk zijn kwijtgeraakt. Ze functioneren naar behoren, maar werken vooral vanuit de automatische piloot. Zelfs een periode van zomervakantie heeft er niet toe geleid dat ze voldoende afstand hebben kunnen nemen, en al in de weken na de vakantie begint de sleur weer …

Wat doe je met dat signaal?
Een eerste stap naar een andere baan vergt nogal wat moed. En daarom blijven veel mensen maar gewoon zitten. Soms tegen beter weten in.
En dat is wat je beter niet kunt doen. Soms kan van baan wisselen juist een schot in de roos zijn!

Een loopbaanswitch wordt vaak als ingrijpend gezien. Dan krijg je als vanzelf de ‘prangende’ vragen.

Als ik mijn baan opzeg, vind ik dan wel weer nieuw werk?
Als ik een loopbaantraject ga starten, raak ik dan niet nog meer gedemotiveerd?
Als ik opnieuw moet solliciteren: kan ik mijzelf dan wel voldoende verkopen?
Als ik een loopbaanswitch ga maken, raak ik dan niet alle zekerheid kwijt?

Het kan best zijn dat je afschrikt om contact op te nemen met een loopbaancoach als je deze vragen op je laat inwerken.
Daarom wil ik bij jou de koudwatervrees wegnemen en je schetsen hoe loopbaancoaching in mijn praktijk eruitziet. En dat het zeker de moeite waard is om die eerste stap te zetten!
Lees meer